Vocaliseren

Is het niet schattig, dat nieuwe liedje dat Rio heeft geleerd en nu non-stop aan het fluiten is? Of het deuntje van je ringtone die Crocky zo lief nadoet steeds als je de kamer binnenloopt?

Maar wat als dat deuntje van die nieuwe ringtone wordt aangevuld met het knetterharde geluid van het autoalarm van de buurman? En Crocky dit uit volle borst nadoet als je wegloopt naar de keuken of naar boven en hij dit net zo lang volhoudt tot je terug bent? Of als Kiwi dat ene scheldwoord, wat je eruit floepte toen je je teen tegen de tafelpoot stootte, na één keer horen al perfect naschreeuwt tegen iedereen die op visite komt?

Vocalisatie in het wild

In het wild vocaliseert een papegaai gedurende de hele dag. Dit begint al bij zonsopgang, waarbij hij naar zijn flock-genoten vocaliseert om iedereen te begroeten. Vervolgens vliegt hij samen met zijn flock naar voederplaatsen om te foerageren, waarbij alarmroepen en contactgeluiden niet kunnen ontbreken. Wanneer een papegaai gescheiden raakt van zijn flock, zal zijn contactroep over grote afstanden voor zijn flockgenoten hoorbaar moeten zijn. Papegaaien kunnen dan ook met gemak een decibel van 100 halen en sommige soorten zelfs 130 decibel, vergelijkbaar met een opstijgend straalvliegtuig.

Hoe kunnen ze zo hard roepen?

Hoe kan een papegaai dan zo hard vocaliseren zonder doof te worden, vraag je je misschien af? Haarcellen in de oren van papegaaien kunnen terug groeien of vervangen worden door nieuwe trilhaarcellen (Smolders 1999), terwijl dit bij mensen (zoogdieren) niet mogelijk is. Voor mensen kan blootstelling aan geluiden die hoger zijn dan 80 decibel schade aan haarcellen in de oren veroorzaken, met gehoorschade tot gevolg. Met geluiden van boven de 100 decibel neemt de kans op blijvende gehoorschade toe. Niet zo gek dus, dat wij als mens de hardere vocalisaties van onze papegaai niet prettig vinden. Al helemaal niet wanneer je papegaai niet alleen extreem hard, maar ook nog eens vaak en langdurig vocaliseert.

Overmatig vocaliseren

Hulp bij overmatige vocalisatie is dan ook een van de meest voorkomende hulpvragen aan

gedragstherapeuten voor papegaaien. Vaak wordt er gedacht dat negeren dé oplossing is voor dit probleem. Helaas kan enkel negeren het probleem in sommige gevallen zelfs erger maken. Het is dan ook enorm belangrijk om negeren enkel toe te passen in combinatie met andere therapiemethoden, zoals omgevingsverrijking aanbieden en ander, wél gewenst, gedrag aanleren en belonen.

Wat de beste therapiemethoden zijn is sterk afhankelijk van de papegaai als individu, de leefomstandigheden en van de eigenaar. Een gedragstherapeut kan in zulke gevallen een goede anamnese afnemen, inschatten wat het probleemgedrag veroorzaakt en beoordelen welke therapiemethoden het beste kunnen worden ingezet in het aanpakken van het overmatig vocaliseren.

Hulp nodig?

Heb je hulp nodig bij een papegaai die overmatig vocaliseert? Neem dan contact met mij op voor een gericht advies passend bij jouw situatie.

Bronnen

Smolders, J. W. T. (1999). Functional Recovery in the Avian Ear after Hair Cell Regeneration. Audiology and Neurotology, 4(6), 286–302. doi:10.1159/000013853